Fraser by dark.....

Fraser Island, dit is het grootste zandeiland van de wereld 👌. Daar hebben we gisteren al wat van gezien. Van Zuid naar Noord is het eiland 80 km lang.

Het is een warme nacht geweest, het was warm en heel vroeg licht, we hadden teveel ‘ramen’ dicht gedaan ivm het licht, maar daardoor waaide het niet meer lekker door.  Vannacht anders.

We organiseren ons eigen ontbijt, ik regel wat eitjes en we zitten lekker alleen in de grote woonkeuken, we toasten brood op het vuur. We spreken af dat we vanavond samen met de jongelui pizza gaan eten, gezellig. Vinden zij ook leuk, een excuus voor gratis pizza en bier drinken. Toen wisten we gelukkig nog niet dat dit plan geheel in duigen ging vallen......

Rond 10.45 vertrekken we richting Eurong. We stoppen bij de bakker, kopen wat broodjes voor de lunch onderweg en kopen een take away koffie, we gaan richting het zuiden vandaag en gaan de Southern Lake Scenic route riijden. We moeten voor 11.30 van het strand zijn ivm hoogwater. Na 15min. zijn we al bij Dilli Village, waar de route landinwaarts begint. Zodra je van het strand bent, ben je veilig. Maar je moet dus  best wel goed plannen anders moet je ergens 4 uur wachten en niet alle plekken zijn even leuk of koel. Altijd wat eten en water bij je hebben is een must.

Het eerste meer is lake Boomanjin , waar bijna niemand is, iedereen die er is gaat weer weg op pad, er staat hier veel soort helmgras. We ontmoeten een Duits stel met een klein kindje, lijkt me erg vermoeiend. Het strand is echt wit, Het begint te regenen en we zien waterslangen in het water.

We houden het snel voor gezien, ik wil niet zwemmen met slangen...... Onderweg komen we bijna echt goed vast te zitten, Ben rijdt een heel eind achteruit, maakt snelheid en probeert het opnieuw YES...... gelukt 💪

Lake Benaroon hebben we blijkbaar overgeslagen, deze is alleen te voet bereikbaar. Het is ons te warm. 

Bij lake Birrabeen stoppen we ook, alle meren zijn verschillend. Bij Central station is het regenwoud  (= op 3 niveau’s begroeiing) op zand, de enige op de wereld.

We willen lake McKenzie met de zon zien en gaan nog even zwemmen, we zwemmen naar het eilandje. Langs de rand is het water aqua blauw, verderop donkerder van kleur. Dit verschil omtstaat oa agv het diepte verschil.

We rijden richting Kingfisher, onderweg breekt de achterkant van de auto nog een keer goed uit en we vliegen tegen het talud op, een ongelukje zit in een klein hoekje. Gelukkig niks aan de hand, maar het laat wel zien hoe verraderlijk zand is.

We nemen helaas een foute afslag, we komen uit bij Kingfisher. Ben wil even een nieuw droog shirt aantrekken na het zwemmen. We stoppen even, pakken iets uit het koffer uit de achterbak. De auto moet even uit. Wat nu, hij start niet meer. Dat is balen 🙃. We proberen het nog een paar x. Inmiddels begint het te regenen. We bellen de verhuurder, het is rond 16.15. De boot is net weg, maar hij komt met de boot van 18.30 en zal hier rond 19.15 zijn. Goede service zou ik zeggen. We bellen Niels nog even, hij zegt klap op de startmotor, maar Ben heeft gelijk, de accu doet niks. Er nadert een groep 4x4. Ben houdt ze aan en ze stoppen. Dezelfde groep die we in Happy Valley gisteren zagen. Hij heeft start kabels bij zich en we proberen zo te starten, helaas ook niet. We constateren wel dat dit de meest perfecte plek is om pech te krijgen. We lopen naar Kongfisher Resort en bellen naar ons Beach Camp retrait. Helaas vanavond geen pizza met de jeugd eten. We hadden ons er allemaal op verheugd.
We drinken wat voor bij het zwembad. Daarna lopen we naar de jetty, daar eten we iets bij een aangeklede vreetschuur, je eten moet je op de ene plek bestellen en drinken bij de andere. Het drinken kun je direct meenemen en voor het eten krig je een pieper mee. Ze zijn hier blijkbaar niet gek op personeel we lopen verder tot aan waar de ferry aankomt, we gaan nog even het strand op en hier lopen honderden kleine kreeftjes.

De verhuurder komt aan met ferry van 19.15, en hij pikt ons op.

Naar onze Rover, laden spullen om in onze nu Witte Rover. We bieden aan om hem terug naar de ferry te brengen, maar dat is niet nodig. Hij vindt het allemaal heel vervelend voor ons. Dat is ook zo, want nu moeten we in het donker het eiland oversteken naar onze Beachcamp. Dat is best een ervaring, geen pretje. Het is met kunstlicht bijna niet in te schatten hoe diep kuilen zijn, dus extra oppassen. Slechts 1 ander auto trotseert het pad in het donker. Het gaat allemaal prima met onze nieuwe auto en na ruim een uur zijn we terug. Ben krijgt zo wel een spoedcursus 4x4.

Aangekomen in Beachcamp is het tijd voor een bier.....

Kijk ook maar eens naar de videos, zijn best leuk