Van Broken Hill naar Mildura

We hebben heerlijk geslapen in ons mijnwerkershuisje en ontbijten ‘s ochtends lekker in de schaduw in het tuintje. Alle was is weer schoon en droog in de koffer.
Ik hoor rond 7 uur een ✈️ van de Flying Doctors overkomen.

Eerst rijden we naar het centrum van Broken Hill en zien het bekendste gebouw van Broken Hill, de Trades Hall. Broken Hill is een stadje dat ontstaan is uit mijnbouw (zilver, lood en zink). De mijnen zijn nog steeds actief.

Daarna rijden we door naar het vliegveld van de Royal Flying Doctors Services (RFDS) bij velen wel bekend van de TV serie. Broken Hill is een van de plaatsen van waaruit de RFDS opereert. Opgericht door dominee Flynn is de RFDS vanaf 1928 actief. Zij hebben gezondheidszorg naar alle uithoeken van Australia gebracht door met vliegtuigen patiënten te bezoeken, te verzorgen en te transporteren naar ziekenhuizen. Zij hebben vandaag 70 vliegtuigen in de lucht en draaien deels op overheidsgeld en deels op donaties. In Broken Hill is een bezoekerscentrum ingericht waar heel zichtbaar wordt hoe een en ander werkt. Een indrukwekkende operatie en dat alles door 1 visionair.

Tijdens de rondleiding belt onze Rik, de koolmonixide melder ging af bij de ketel. Hij wil even overleggen wat te doen. Ben adviseert hem de ramen wat open te zetten, goed door te luchten en morgen de monteur bellen. Probleem is inmiddels opgelost.

Ik voel me geen 100 punten vandaag. Ik probeer af en toe te dutten. Niels rijdt midden op de weg. Er is hier weinig te zien, alleen kale dorre vlaktes, dit verveelt best snel. We zijn de tijdszone van 30 min. gepasserd en zitten weer op Melbourne tijd (+ 10)

Bij Merindee loopt de brede Darling rivier. We stoppen bij een tentje, die ervan buiten nogal uitgestorven uitzag. Als je binnen komt is het weer helemaal prima. Als we willen betalen, kunnen we niet met creditcard betalen. Gewoon even geld pinnen bij de ATM in de zaak. Oh ja, ze moet even de juiste cassette in de ATM activeren. Wij staan er met onze neus bovenop, echt geweldig. Bij ons in NL ondenkbaar.

Na deze stop voel ik me weer ok. We gaan verder offroad. We zien echt gigantisch veel roo’s. Op een gegeven moment staat aangeven: road closed, dat is balen 😔. We moeten dus terug naar de verharde weg. Ik heb al een aantal keren langs de weg een plantje gezien, met soort appeltjes. Nu stoppen we, blijken kleine pompoenen te zijn.
Niels rijdt off road en probeert het makkelijkste pad te pakken. Hij rijdt dus af en toe aan de verkeerde kant van de weg. Oeps.... er komt een auto aan, gaat uiteindelijk net goed, maar laat zien dat een ongeluk (ook in de outback) in een klein hoekje zit. Er staan niet voor niets borden met "expect the unexpected". 

De rivier die we oversteken is leeg. We komen langs een Historical Wood Shed, de grootste van Victoria, waar in totaliteit 6 mio schapen zijn geschoren. Deze is in 1967 gesloten. Het is een impossant gebouw helemaal van hout, er werkten hier op het hoogtepunt 64 schaapscheerders die van shed naar shed trokken. Ook waren er hier veel vrouwen die schapen scheerden. Ze werden per geschoren schaap betaald. Hard werken, maar goed betaald. Het scheermes werd aangdreven dmv een stoommachine. Er staan nog veel oude machines, zoals een wolpers, een wolontstoffer en een grote kar waarop de wol naar de rivier vervoerd werd. We zien een vrouwelijke Ranger. Je kunt hier nl ook overnachten in soort cabines. Zeer de moeite waard.

We lijken niet verder te kunnen en terug te moeten. We vragen het nog even na, maar we moeten idd weer terug. Ze adviseert ons weer via Menindee te gaan, de alternatieve route is nog saaier.

We volgen de Silver highway, maar dat stelt niks voor, het is een dirtroad. Niels rijdt 95 km/h op een zandweg, hij is dit gewend. We denken vuur te zien, nee het is gelukkig stof. We rijden achter een vrachtwagen , wat een stof ...... we kunnen echt nix zien, we willen dat Niels afstand neemt. De vrachtwagen stopt gelukkig en hij laat ons er gelukkig langs. Je ziet echt helemaal niks met dat stof.
Dan rijdt er nog een grote dieplader, slaat gelukig snel af. We komen op een verharde weg, rust........

Niels rijdt op een onverharde weg bijna net zo hard als op verharde weg, Weer een stuk omverhard. Wij oudjes zijn er inmiddels een beetje zat van. Het zand is hier rood/ geel en de weg is erg breed.
We rijden ruim 250 km onverhard. In het begin valt het mee, maar aan het eind zijn wij oudjes het gehobbel wel zat. 

In Pooncarie gaan we bij het lokale cafe een gingerbeer drinken, we krijgen er alledrie gratis een ijsje bij. De vriezer was namelijk recent uitgevallen en de ijsjes wat gesmolten, nu wel weer bevroren maar ze zijn niet meer verkoopbaar. Er zitten een paar ruige mannen aan de bar een biertje te drinken. Het is in Australie allemaal een beetje "rough around the edges", maar uiteindelijk zijn ze allemaal vriendelijk en geïnteresseerd.

Pooncarie Iigt aan een grote rivier, waar catfish van ruim een meter worden gevangen. De koppen hangen aan de wand.

Als we buiten komen zien we een aanhangwagen vol met geiten staan. De chauffeur loopt naar binnen om iets te drinken. Ook zitten er 2 honden in de bench achterop de pickup. De cafe eigenaar komt even bij de geiten kijken. Hij vertelt dat deze (wilde) geiten met honden worden gevangen, voor de slacht. 2 maanden geleden leverde een vrachtwagen vol, ruim AUD$100.000,- op, nu nog maar AUD $ 80.000,-. Nog mooi geld zou ik zeggen.

Het is inmiddels 41 gr en we hebben nog 100 k te gaan tot Mildura. Ben valt in slaap van al dat gehobbel. We rijden weer tussen de giga graanvelden, we naderen dus het einde van de outback. We zien een grote fruitkweker. Bij het tanken vragen we het na en het blijken druiventelers te zijn, zowel voor wijn als voor de verse consumptie, vooral bestemd voor de export. Net over de grote Murray rivier komen we terug in Victoria. 

We hebben een mooi keurig huisje in Mildura, de 🚙 staat nu achter de poort, wel zo fijn. Spullen uit de auto en tijdvoor 🍷🍻. 
Het is inmiddels al 18.30, best laat. Maar ja we hebben ook veel gedaan onderweg.
Het is hier echt warm 41 graden, pff, ik spring eerst even onder de douche. Ik heb last van de warmte.
De mannen zoeken waar we wat simpels kunnen eten en koud bier kunnen drinken. We gaan naar de Mildura Brewery. Een lokale kleine brouwerij. Niels stuurt een foto van de installatie door aan een collega, die zelf een brouwerij begint. En Ben een foto naar Tim, kijken of deze in de bier app staat. Ja zelfs deze staat erin.
Ik bestel een ginger beer, door hunzelf gebrouwen. We eten simpel barfood, maar wel lekker. 

Bij de Italiaan verderop nemen de mannen een paar espressos. Ben mag zelfs een sigaartje roken op het terras, de ultieme kik. Op de koop toe nemen ze aan de overkant een ijsje.

Terug bij het huisje schrijft Ben voor de afwisseling een verslag (maandag) ik heb het te warm en ben ook te moe. We verplaatsen de tuintafel naar het gazon, een beetje meer wind en dus een paar graden frisser (minder warm).