Op weg naar Townsville

We hebben onze Brekkie buiten op ons ‘geweldige ‘ terras, plastic servies en bestek. Zo’n motel is niet ons ding 😚

Ik heb een bijzondere opstart van de dag; eerst mijn zonnenbril kwijt, dan gaat het rookalarm af door het broodroaster en dan als we bij Macca ☕️ halen, wil ik de ballenbak inlopen 😂.......

Alles is hier vrij prijzig, 1 kop koffie of een glas drinken kost plm AUD$ 5,- of EUR 3.

Op naar Townsville, ruim 400 km rijden. We vervolgen weer de Bruce Highway. Onze eerste stop doen we bij Cape Hillsborough, waar skippies op het strand kunnen lopen. Maar ja, dat is bij zonsopgang en ondergang...... maar ja, wie weet denkt Ellen dan. 

We rijden door Cape Hillsborough National Parc, erg heuvelachtig en heel groen, veel weilanden en suikerriet, ook worden er pompoenen geteeld

Het is een tropisch landschap waar we doorheen rijden. Eindelijk zie ik koeien van dichtbij voor op de foto, in allerlei kleuren. Het zijn kruisingen met Brahmaan koeien. Ik kan er zelfs 1 aaien. 

We rijden naar de beach. Helaas geen wallibi’s on the beach

Via een dirt road gaan we binnendoor terug naar Bruce Highway. De eerste bananen bomen zien we in tuinen rondom de huizen.

We rijden de Whitsunday regio (Great Barrier Reef eilanden) binnen. De rietsuiker wordt her en der besproeid of er is irrigatie.

In Prosperine stoppen we om te tanken en een broodje te eten, hier is weer een grote sugar cane plant. Het waait hier behoorlijk, als je de was buiten hangt, kun je erop wachten totdat deze droog is, spreekt mij wel aan 😜

We moeten nog plm 250 km, op een bord staat dat een deel van de weg naar Townsville oponthoudt heeft. We will see....  😇  , niet dat we een andere keuze hebben 

Een roofvogel wil de weg overvliegen, gelukkig wijkt hij net op tijd uit. We passeren een brede rivier die helemaal droog ligt. We stoppen bij Mango standje, ze kosten AUD$ 1/ stuk, mmmm lekker. Judith kon ik maar een zak voor je menemen 😘

Er lopen hier opvallend veel paarden bij de huizen, waarschijnlijk voor de paardenrace. Je ziet hier nl in elke grote plaats een race baan.

Het begint hier rotsachtig te worden, ook is het hier erg droog, overal staan drinkbakken voor de koeien in de velden. 

Hoe vaak we over het spoor zijn gegaan is onduidelijk, maar de weg en het goederenspoor lopen grotendeels paralel. Het is een smal spoor voor de sugar cane trein. Meedere locs trekken een trein, ook tussenin zitten locs.

Inmiddels is het 34 gr rond 15.00. Het gras is hier bruin/zwart/ paars van kleur door de droogte, dat het vee hiervan kan leven, laat staan groeien........

De weg verandert, gaat er niet op vooruit. We missen een afslag, we rijden echt tussen de boeren rietsuikerakkers. We zien een boer lopen, mooie gelegenheid om meer te weten te komen over de rietsuikerteelt.

Hij heeft zelf 150 acre rietsuiker, totaal komt er van zijn bedrijf in totaliteit 4.000 ton rietsuiker van het land. Dit gaat in grote wagens naar de plant. Hiervan hebben we er onderweg een aantal gezien, gekenmerkt door hun hoge schoorsteen. Het suikerriet wordt op dezelfde manier verwerkt tot suiker als bij ons de suikerbieten. Op de farm gebeurd alles automatisch.

In dit gebied wordt het rietsuiker geïrrigeerd met water dat door de boeren vanuit een ondergrondse bron electrisch wordt opgepompt, De pompen hangen op 30 m , maar het water zit op 7 m, het is kraakhelder water. Bijzonder dat dit uitkan, oppompen mbv electra. 

Vroeger zijn de Italianen hier begonnen met het telen van rietsuiker, zij teelden het op de Zuid Amerikaanse wijze en verbranden de bladeren voor het oogsten. Nu wordt gehakseld, zoals bij ons de mais, in stukken van 20 cm. Er wordt geoogst van mei tm nov.

Hier kan men 4 x oogsten van 1 plant, daarna wordt er opnieuw geplant. sommige boeren planten tussendoor sojabonen als groenbemester, hierdoor komt er weer extra stikstof in de grond. De bonen worden dan geoogst en de rest van het gewas wordt ondergeploegd.

Het is vrij uniek dat er 4x geoogst kan worden van 1 plant. Dit kan eigenlijk alleen hier, omdat men continue het gewas kan irrigeren. Bij droge teelt hebben ze maar 2 oogsten voordat ze weer moeten aanplanten.

We merken dat de rietsuikerboer het leuk vindt zijn vak toe te lichten. Hij loopt trouwens op blote voeten en draait een sjekkie 😜.

Hij vraagt ons of we de machine willen zien, ja heel graag. Want we hebben er niet een kunnen zien, omdat het oogstseizoen voorbij is.

We rijden naar de schuur van de soort loonwerker. Hij legt uit hie de machine werkt. We lopen langs een advocadoboom.

We zien overal de bronnen langs de percelen. Rondom de percelen ligt een soort dikke slang, waar het water om de meter uitkomt. Eveneens zorgt deze slang ervoor dat het water wordt tegengehouden aan de rand van het veld.

We zijn rond 17.00 bij ons BnB huis, waaah..... gewoon in een woonwijk, maar een echt paradijsje. De eigenaresse is een beetje excentriek. Wij hebben de bovenste verdieping. Zitten tussen de struiken, het huis is helemaal open en alle ramen zijn voorzien van brede horizontale lamellen die je open kunt zetten, echt een tropenhuis. 

Alles op zijn plek en heerlijk een drankje op de veranda. Het hele huis is omringd door een veranda’s. We zien een groene kikker op de vensterbank van de keuken. In de tuin heeft ze een klein, maar overheerlijk in de schaduw liggend zwembad, even heerlijk een plons. 1 van de honden vergezelt ons. 

Ik heb het gevoel dat ik een blaasonsteking krijg. We kunnen een arts laten komen, kost AUD$ 180. Iets anders kunnen we niet vinden en de eigenaresse heeft eigenlijk geen idee 😔. We maken een afspraak, maar ze bellen nog voordat er een arts komt.

De dame adviseert ons om te gaan eten bij de zee. We reserveren maar even voor de zekerheid.

Blijkt geen overbodige luxe te zijn, als we aankomen zit het bijna vol, we krijgen een tafeltje in een hoek toegewezen, ik vraag de ober of we ook aan de 6 persoonstafel mogen zitten, waar al 2 dames zitten. Als deze dames het ermee eens zijn, geen probleem.

Natuurlijk geen probleem, moeder en dochter oorspronkelijk uit Melbourne. Wat een gezellige dames, we praten met zo over van alles en nog wat. Ook vragen we ze of ze weten waar we naar toe kunnen om een arts te zien. Vlakbij zit een health centre, dat morgen open is, ook zit er een apotheek. Goede tip 👌, deze gaan we morgen bezoeken. Dochter werkt voor Child Protection.

Ook hier is dus genoeg ellende, vooral gebruik van Crystal Meth. Ouders die hun kinderen prostitueren. Ook bij de Aborginals zijn er veel gezinsproblemen. We eten heerlijk en dat met goed gezelschap, wat wil een mens nog meer.....😜

De ober geniet ervan dat er een gesprek tussen ons is.

De arts belt, dat ze morgevroeg kunnen komen, we geven aan dat het niet meer nodig is, want we gaan morgenvroeg zelf naar het centrum.

Als er thuis komen hoor ik een beest over de schutting in de boom klimmen. Het blijkt opossum, een soort buidelrat. Hij maakt veel lawaai.

We zitten nog heerlijk op onze veranda. Veel geluiden in de tuin en dat in een woonwijk. Die nacht slapen we heerlijk, met een fan maar zonder airco. Jammer dat we hier maar een nacht zijn, wat een fantastische plek.