Zeemeermin met dolfijnen

Ik heb gedroomd van dolfijnen. Ontbijten met uitzicht op de zee. Er zijn 2 mensen aan het surfen op het strand.

Het is heerlijk weer en ga 10 min in de zon liggen, niet te lang, want het gaat hier hard.

Het is een heerlijk huis, ondanks dat het niet echt schoon is. Veel schaduw her en der. Mooie plekjes om te zitten en te genieten van het uitzicht.

s' Avonds kun je in de serre zitten, dat is ook wel nodig want het koelt behoorlijk af en de muggen weten mij ook wel te vinden.

Rond 11 uur vertrekken we, lunchpakketje en water mee, droge kleren en zonnebrand.

We kiezen voor de verharde weg om naar Emu Bay te rijden, waar de boot vertrekt bij de Jetty. Dit is iets makkelijker rijden, maar wel 30 km om. We moeten sowieso eerst 15 km onverhard.

Onderweg komen we grote droogstaande meren tegen, helemaal wit uitslagen van het zout.

We komen aan bij Emu Bay Jetty. De boot ligt er al. Ik had wel een kleine kiosk oid verwacht, maar gewoon helemaal nix. We kleden ons om, eten ons broodje op en lopen de Jetty op.

Andrew van Kangaroo Island Marine Adventures wacht op ons. Hij vraagt of we al aan boord willen, want hij moet eerst nog tanken. Natuurlijk. Hij wijst ons op een rog die in het water zwemt. We hebben de boot voor onszelf, wegens gebrek aan andere gasten hebben we maar een "private tour" geboekt. Dat kost dan wel het dubbele van normaal, maar we wilden dit per se doen.

Het is zijn eigen bedrijf en zijn familie woont hier al 4 generaties. Op een gegeven moment heeft hij toestemming gevraagd om met toeristen met dolfijnen te zwemmen, iedereen verklaarde hem voor gek, welke toerist dat nou leuk zou vinden. Hij is de enige die dit mag. Zijn boot 'Zeehond' heeft hij via internet in Nederland gekocht en is afkomstig van Terschelling. Zo'n boot hier kost 1/2 mio en in NL slechts 1 ton. Bijzonder dat we op de zee van Kangeroo Island varen op een NL boot.

We varen vanuit Emu Bay westelijk (Investigator Strait), hier ligt een kleine baai waar de dolfijnen uitrusten " Dolphins Relax Bay"  als ze vanuit de zee komen. Ze zijn hier dagelijks. In de 10 jaren dat hij met gasten vaart heeft hij nog maar 2x meegemaakt dat hij er geen zag. Vandaar geen dolfijnen, geld retour. 

We varen langs de kust, onderweg komen we Sammy The Seal tegen, het is een zeehondje die zich heerlijk aan het wassen is en totaal niet bang is voor de boot. Hij is daar iedere dag.

We komen onderweg een Abalone-kwekerij (zee-oren) tegen. Hier worden deze Abalone schelpen gekweekt. Deze zijn niet zo groot, worden plm 10 cm groot. Andrew laat er 1 zien die ze gevonden hebben in zee, deze is ruim 20 cm doorsnede. De kwekerijen pompen het zeewater rond in hun buizen systeem. Voegen voedsel toe. Het water komt weer terug gezuiverd in zee terug.

We varen een stuk verder, het water is hier heel helder groen.
Ongelofelijk, hier zwemmen wel 80 dolfijnen. Dit zijn gewoon wilde dolfijnen. Andrew speelt met ze. Hij heeft wat gas, het is een boot zonder propellor, en de dolfijnen reageren en komen op de boot af. Je kunt zien dat ze niet bang zijn voor de boot en dat hij onderdeel is van hun dagelijkse ritme. Biologen wilde graag de dolfijnen chippen, zodat ze ze konden volgen. Dit is tegen gehouden, want dan zouden dieren eerst gevangen moeten worden. Zie ook de video's.

We trekken onze wet suit aan, snorkel op en het water in. Wel weer even wennen snorkelen. Ben vindt het lastig om met een snorkel te zwemmen en geeft na enige tijd op. Hij gaat op de boot en geniet met volle teugen van de dolfijnen en schiet ondertussen heel veel plaatjes.

Ik zwem tussen de dolfijnen en kan ze bijna aanraken. Wat is dit gaaf. Het zijn er zoveel, zoveel tegelijk. Je weet niet waar je kijken moet. Ik krijg instructies waar ze zwemmen, want in het water is dit lastig te zien. Af en toe verlegt Andrew de boot en ga ik opnieuw het water in. Ze zwemmen onder me door, zonder dat ik het merk. Moeders met kindjes. Ik probeer geluid te malen, ze zij allerter en blijven meer in de buurt. Best vermoeiend, maar het is zo gaaf.

Even vanaf de boot van boven kijken. Wat is dit mooi. Ik mag de Go-pro camera van Andrew lenen, even een touwtje eraan, om mijn pols. Want zwemmen, adem halen door een snorkel en filmen is zelfs voor mij heel veel tegelijk. Ik film onder water,gaaf.

Ik heb de camera gewoon direct aangezet, dus er zullen ook beelden zijn waar alleen maar water opstaat, we zullen hem dan ook eerst naar Niels sturen, kan hij hem voor ins bewerken.

Ik ga nog een keer terug. Nog een keer het gevoel hebben, onderdeel te zijn van. 

Ik ben moe van het zwemmen! Het is mooi geweest, we gaan terug. Andrew neemt afscheid van de dolfijen, hij heeft gas en een aantal dolfijnen beginnen boven het water uit springen, joehoe.

Wat goed om te zien dat er ook op deze manier met wildlife kan worden omgegaan, met respect.

Als ze niet willen dat hij met de boot blijft, vooral wanneer de kleintjes les krijgen, dan slaat er één naast de boot met zijn staart op het water. Dan vertrekt hij ook.

Onderweg ligt een rots, er komt een giga golf aan, hij waarschuwt ons , de boot klapt omhoog, wat een geweld,wat gaaf....

Nog een keer, hij gaat met de boot met gelijke snelheid met de golf mee, net surfen, heerlijk.

Hij vaart een stuk harder, ik word koud, brrr

Wet suit uit, hemdje aan. Beter.

Onderweg stoppen we, hij ziet de 'white bellied sea eagel', een arend met een witte onderkant, hiervan zijn wereldwijd nog maar 22 koppeltjes van. Het is even zoeken, maar wij zien hem ook. Deze heeft zulke goede ogen dat hij van bovenaf de rots zo op zijn prooi in het water schiet, deze oppikt en meeneemt naar boven.

We gaan terug naar de Jetty. 

We geven ons email adres, hij wil graag onze foto's en wij het filmpje van de Go-pro.

Mocht je hier ooit komen, twijfel niet en ga met Andrew naar de dolfijnen. Oh ja we moeten ook nog betalen, we geven het creditcard nummer en hij zegt het komt goed, don't worry....

Omkleden achter de auto.

Eerst koffie...... Emu Bay stelt niet zoveel voor, geen benzine en geen koffie. 
Andrew zei dat we bij de Lavendel farm kunnen koffie drinken, dee zijn we op de weg hier naar toe gepasseerd.

Heel veel verschillende soorten lavendel, mooie plek, goede koffie en scones, chagerijnige mensen.

We gaan eerst naar Kingscote om eten voor vanavond te halen. Kippetje en  aardappel schijfjes, sla hebben we nog, klaar. We neigen altijd om meer te kopen, maar niet handig als je maandagochtend vertrekt.

We rijden het dorp door, niet veel bijzonders en erg weinig mensen. We drinken (nog) een kop koffie aan het strand in het lokale hotel. Ook hier is de bediening beroerd. Ze vraagt al om geld voordat de kop koffie is neergezet. Er werd ons al eerder verteld dat men in de horeca hier geen extra beloning krijgt voor extra inzet en langer werken. Vandaar dus blijkbaar. 

We besluiten toch om the off-road richting ons huisje te nemen, ruim 50 km. Er zijn maar weinig verharde wegen. Wat een geweldige weg, eerst rijden we langs de kust, waar we ook met de boot hebben gevaren. Bij het "Dolpins relax bay" kunnen wr niet bijkomen. Misschien gelukkig maar, hebben ze ook geen last van toeristen.

We kunnen veel zien vanaf de weg, de bossage is vrij open. We stoppen bij Stokes Bay, hier staan een paar coottages, vissersbootje and thats it.

We zien hier veel kangeroes, ze huppelen door het gras en over de weg. Ze kennen precies de weg, want er gaat er 1 gewoon door het poortje het weiland in . Het zijn hier echte kangaroos, niet de kleine wallabies.

We staan te kijken er is een gat onder de afrastering. Ben gaat een beetje terug en hij huppelt langs de afrastering, kijkt mij nog een x aan en hoeps onder de afrastering door het weiland in, grappig. Het zijn zulke mooie beesten.

Best wel heel dichtbij. Verderop lopen er tientallen in de weilanden. Wat een mooi gezicht.

We komen aan bij ons Koala bosje. We zoeken. Ze zitten niet meer in dezelfde boom. We vinden er 1, helaas weer erg hoog,

Andrew vertelde dat hij er 1 op de dak van de carport had. Hij ging kijken en kon hem gewoon aaien, hij legde zijn kopje tegen zijn handen aan, zo van hmmmm lekker. Ze zijn zo mooi om te zien, jammer dat we ze niet dichterbij hebben.

Thuis zetten we de oven aan en Ben drinkt een biertje en ik een glas wijn.

We eten beneden in de tuin met uitzicht op het strand, geweldig.

s' Avonds de foto's bekijken van deze gewelige dag en we proberen ze te versturen naar Andrew, maar dat zal nog wel even duren.

Alweer een geweldige verrassende dag, "once in a life time"