Ida Bay en Hobart

Bijzondere dag vandaag, Valentijsdag, onze Jan is jarig en de dochter van Bert, Julia trouwt met Denis.

We staan rond 07.30 op en gaan om 8 uur ontbijten. 

Het weer beloofd vandaag goed te worden, rond 20 gr & ☀️ .

Nu in de dining room ontbijten, samen met de andere gasten. Het ontbijt is weer super vers, overheerlijk en overdadig. Gelukkig niet elke dag, want dan groeien we helemaal dicht. Mike is weer erg druk in zijn doen, hij geniet ervan dat we goed eten en weet precies wat we willen een echte gastheer.

We praten over allerlei zaken, Niels wordt uirtgenodigd in Perth om bij Gail & Martin langs te komen als hij rondtrekt. We pakken onze spullen, nemen afscheid en beloven een goede recensie op Air BNB te plaatsen.

Via Hobart gaan we richting Ida Bay, waar we een treintje nemen. Het is een lang ruk hier naar toe, maar een hele mooie rit. Door een landbouwgebied, volop koeien en fruit. Ook zien we melkgeiten. Vaak komen we langs baaien, dit zijn uitmondingen van de Tasmaanse Zee. We hebben thuis deze treintrip al geboekt voor 12.00 uur. We komen ruim op tijd aan.

Pakken wat voor de lunch en koffie en kunnen met de trein mee. Het is een klein smal spoortje met een Australische locomatief, die veel in oorlogstijd in is gezet door de Amerikanen. Er kunnen plm. 25 passagiers mee. Dit is het meest zuidelijkste treinspoor van Australië.

We gaan de bush in, komen langs verschillemde baaien. We stoppen onderweg bij een baai, waar destijds een gevangene (naam vergeten) is gestart met zijn vrouw. Ze kregen 21 kinderen. Ze zijn begonnen met het zagen van hout en verkochten dit in Hobart.

Daarna vestigde zich een Duitser (Jäger) zich ook hier. Men begon om limestone te winnen. Deze limestone was belangrijk voor de staalindustrie en werd gebruikt om carbid van te maken (voor verlichting). De limestone uit Ida Bay werd vanaf 1939 cruciaal voor de Australische oorlogsindustrie. Zonder deze zou men nooit in staat zijn geweest echt mee te doen in WW2.

Uiteindelijk raakte alles in verval en vandaag zijn alleen nog wat graven te vinden van deze pioniers. Boeiende geschiedenis van zo'n land.

We vervolgen onze weg en komen op het eindpunt.

Hier stappen we uit, ik ga naar het mooie witte strand en even met de voetjes in het water.

Waarschijnlijk is dit het meest zuidelijkste punt voor mij op aarde waar ik dit zal doen.

Je kunt dit gebied alleen per trein of kayak bereiken.

Een privé meisjesschool uit Hobart, waar meisjes vanuit de hele wereld naar toe komen, kamperen hier deze weken. Voor deze dames is het hier behoorlijk wennen. De machinst vertelde dat er een meisje uit Bangkok zo in shock was dat ze niet meer opstond, ze werd terug gebracht en een meisje uit China die normaal haar eigen chauffeur had, best wennen dus hier aan het einde van de wereld voor deze meiden als ze moeten kamperem onder een zeiltje.

We gaan terug, onderweg zien we nog een Wallabi wegrennen, de eerste voor mij in het wild......

Vanuit Ida Bay gaan we naar Air Bridge, hier kun je tussen de boomtoppen lopen. Er is een stalen constructie van ruim 600 m waar je overheen kunt lopen, allereerst moet je wel 40m omhoog. Erg indrukwekkend, bomen van ruim 100 m hoog een erg fraai gezicht. Niels heeft nog aan een stalen draad ge paraglide. Mooie ervaring, maar wel kort en niet snel ::))

We rijden terug naar Hobart, waar we overnachten midden in de stad. Een klein huisje met een tuintje voor ons alleen. 's Avonds op zoek naar eten, valt nog niet mee op valentijnsdag..... We belanden in een pup met (slechte) live muziek en ook niet zo'n geweldig eten. 

Daarna naar 'huis', nog lekker even buiten zitten en blogs schrijven. Anders lopen we achter

We hopen dat jullie het leuk vinden.....