Landed, Korumburra here we come

We landen een klein uur later dan gepland in Dubai. Ook hier is het niet druk. Bagage controle. Ik wordt apart gehouden. Ga een ‘pashokje’ in, ivm controle van mijn brace om mijn knie. Deze heb ik om ivm grote afstanden lopen.
Ben moet zijn tempo aanpassen, hij stapt tegenwoordig wel heel flink door 😜
We pakken het treintje naar de A terminal. Kopen nog wat bruine rum voor Niels. We moeten deze iets verder gesealed laten verpakken. Op naar de lounche van de Emirates. Ben ontbijt hier en rookt een sigaartje. Ik loop rond en vind wat fruit en yoghurt. 
We lopen naar de gate, we moeten even wachten, omdat het vliegtuig nog niet is vrijgegeven.
Voor Nahed, mijn vriendin uit Sudan die in Dubai woont , best wel vreemd. Zo dichtbij en elkaar niet zien, maar dat gaat op de terugweg gebeuren .
We zitten weer op dezelfde plek, wel in een ander vlliegtuig hoor. Nu is het voorin half vol. We zijn allebei best moe. Ben gaat 2 uurtjes slapen, dineert dan. Gek, zo van ontbijt naar het diner..... Ik slaap tot 22.00 Melbourne tijd, ik moet in het ritme komen. Als ik wakker wordt gaat Ben weer slapen. We hebben geluk en hebben wederom een aparte stoel om in te kunnen slapen. Ik kijk een film als ik wakker wordt en eet iets lichts. Rond 00.30 Melbourne tijd ga ook ik weer slapen. Ik word voor de douche en het ontbijt wakker gemaakt.

Een paar uur voor de landing word ik wakker gemaakt. Ik voel me verre van ok, misselijk en zware hoofdpijn. Ik ga me toch eerst maar douchen. Moet eerst overgeven. Krijg van de meisjes een lekker kopje thee. Doet me goed.
Mijn ontbijt wordt geserveerd. De stewardessen doen hun uiterste best, maar niets smaakt me. Ben is inmiddels ook wakker en ik geef aan dat ik me niet lekker voel. Ze gaan overleggen, hoe nu. De stewardessen willen alles weten , waarom ik me zo voel. Ben geeft aan dit herkenbaar is, een combinatie van teveel indrukken , toch te vermoeiend. Ook zal de lange turbulentie meegespeeld hebben.
Ben laat ze een rolstoel voor me regelen bij aankomst. Er staat al een mevrouw te wachten. Wat een kordate dame. Wel een voordeel je bent overal zo doorheen. Ik krijg weinig mee, hou mijn ogen dicht en heb mijn zonnebril op. Dit is prettiger. We hoeven de koffer niet bij immigration te laten controleren. Ze zegt: “He is in a good mood”.
Ze brengt ons naar de plek van de autoverhuur. Ik wacht buiten op een bankje met alle bagage, Ben regelt de papieren voor de auto.
Het weer is lekker, plm 18 graden, we rijden de stad uit, ik moet nog een keer overgeven. Dan stoppen we bij een tankstation voor een kop koffie voor Ben. Nu verder plat in de auto. Voor Korumburra maakt Ben mij wakker. Ik voel me iets beter. 
Jaa, heerlijk Niels weer te zien ❤️💋, dikke knuffel en kus. Wat jammer dat ik me iet fit voel😔.

Hij heeft een big smile op zijn snoet, wat staat er op de oprit een zusje van DidgeriBlue, om haar een beetje op te pimpen.
Wat een verschil met de vorige keer, het huis is opgeruimd en schoon. Niels heeft de badkamer gesaust en ze hebben tegenwoordig wekelijks een hulp.

Hij pakt de tas uit die we voor hem hebben meegenomen. Eigenlijk best veel. Van pepernoten, kaas, drop tot kleren en niet te vergeten M&M’s en garage zeep.

We kletsen, drinken samen koffie en lunchen. Niels heeft heerlijke yoghurt. Dit blijft er wel in. Ik dut wat tussendoor.
Het weer is wisselend, dan zon dan regen. Het is de bedoeling om niet te vroeg naar bed te gaan, want anders komen we niet in het ritme. De mannen halen een pizza, ik eet wat toast.
Ik heb in de tuin een citroen-struik ontdekt, vol met citroenen. Deze ga ik morgen zeker plukken.
Niels slaapt in de kamer op de bank. Voor hem geen probleem, want het is gezellig om in één huis te zijn. Een van de andere bewoners, Sabrina uit Melbourne komt ook terug. Ze heeft een stage opdracht van 2 maanden bij Burra Foods.