Op naar Tasmanie

Rond 7 uur word ik voor het eerst wakker, dus aardig in het Australische ritme. Ik hoor de vrachtwagens met melk naar de fabriek riiden. Ze moeten de bult op, dus ze moeten er aardig aan trekken.

Even eruit en slaap daarna nog een mooie ruk.

Niels zet koffie met zijn Makitta apparaatje, prima koffie. Wel een beetje drap onder in, maar ach...

We doen lekker ons ding. Niels draait nog een wasje. Het weer is heel anders dan gisteren, het waait behoorlijk en het regent. Het weer wisselt hier snel dit komt oa doordat het op ruim 600 m hoogte ligt.

Het is nu einde zomer. Het is een uitgerekt heuvelachtig landschap. De grasvelden zijn allemaal dor en de boeren voeren dan ook volop bij. Je ziet hier haast geen mais. Boerderijen bestaan uit een van ijzeren platen gemaakte melkstal. Meer is het niet, want de koeien gaan nooit op stal. Grote boeren hebben op meerdere plekken zo'n melkstal.

Overal zie je in het landschap waterbassins hierin wordt het regenwater opgevangen. Van daaruit worden de drinkputten op de landerijen aangevuld.

In het noorden van Australië heeft een hevige brand gewoed. Vanuit deze provincie (Victoria) zijn er ruim 100 vrachtwagens met trailer hooibalen gratis opgehaald, om het vee aan het vreten te houden.

We pakken onze koffer voor Tasmanië. Lunchen en gaan op weg naar de luchthaven. Niels heeft via de concierge Frank een parkeerplaats voor de auto geboekt. Dat gaat snel. We parkeren auto, Niels gaat even naar binnen en we worden met het busje weggebracht.

We checken de koffer zelf in, 5 kg te zwaar, tot grote ergenis van Ben. Ach even wat schuiven en tijd voor koffie.

We hebben ruim de tijd, dus even lekker op internet (=gratis). Hier is nl lang niet overal gratis wifi en in Niels zijn huis hebben we internet gekocht, want die van Niels is zo op en we willen hem niet op kosten jagen.

Even appen met het thuisfront, tenminste degene die wakker zijn....

Op naar de vertrekhal, best spannend als je teveel bagage bij je hebt.

Bagage controle, helaas zit het zakmes in de handbagage en die eindigt dus in de vuilnisvak, weg Swiss Army knife.......

Door naar de gate, onze tassen worden gewogen, even een beetje foetelen en we zijn er door.

Volle bak, maar het is maar 1 1/2 uur vliegen.

Tazzie: the last stop for a stubbie before Antartica!  

Het is een klein vliegveld net Twente. Niels vindt het op de grond toch fijner dan in de lucht en is blij dat we aan de grond staan.

Terwijl Niels en ik de koffer van de band halen, gaat Ben naar de balie van de autoverhuur. We krijgen Renault Koleos, mooie hoge bak. Auto checken. Er zit een beschadiging op de dakspoiler. Volgens het verhuurbedrijf was de auto schade vrij. Niels maakt een foto en loopt terug. Wij pakken de auto vast in.

Het is niet warm hier, plm 10 graden.

Op naar Boomer Bay waar we de komende 2 nachten verblijven op Air B&B Phoenix Farm. We kunnen helaas meer weinig zien, omdat het inmiddels donker is. We kunnen door de weerspiegeling van de maan zien dat we morgenvroeg uitzicht op Boomer Bay hebben.

Mike verwelkomt ons en laat onze kamers zien op de eerste verdieping. Mooie kamers met geweldig uitzicht over de baai. We gaan eerst even iets drinken in de keuken beneden. Het is niet een vlottend gesprek, dus we gaan op een gegeven moment terug naar de kamer. We spreken af dat we morgenvroeg om 9.30 graag willen ontbijten.

Niels neemt zijn bier mee en Ben heeft nog een fles wijn, komt goed.

Eerst lekker douchen en dan relaxen. Op voor een lekkere nacht slapen